Αόρατος Επισκέπτης

 Contratiempo (2016).                 Με ένα απολαυστικό θρίλερ από την Ισπανία που κατορθώνει να διατηρήσει το μυστήριο και τις εκπλήξεις μέχρι τέλους επιστρέφει ο σκηνοθέτης – μάστορας στο είδος – Oriol Paulo πέντε χρόνια μετά το δυνατό El Cuerpo (2012). Οι διαδοχικές ανατροπές και οι αναδρομές στο παρελθόν που αναιρούνταιΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “Αόρατος Επισκέπτης”

Παστέλ αντικατοπτρισμοί.

Swimm        Η Maria Svarbova φωτογραφίζει αναπαραστάσεις καθημερινών στιγμών της ζωής του ανθρώπου με καθαρότητα και χρώμα. Αναδεικνύει τις εικόνες της σιωπής και της μετάβασης των σωμάτων από τη μια θέση στην άλλη. Δημόσιοι χώροι και χώροι αναμονής γίνονται για εκείνη ο “καμβάς” παρέμβασης της τέχνης στη ρουτίνα της πραγματικότητας. Συμμετρία, λείες επιφάνειες,Συνεχίστε νὰ διαβάζετε “Παστέλ αντικατοπτρισμοί.”

The Truman Show

The Truman Show (1998) Σκηνοθεσία: Πίτερ Γουίαρ  Σενάριο: Άντριου Νίκολ                Η ζωή του Τρούμαν Μπέρμπανκ (Τζιμ Κάρεϊ) μαγνητοσκοπείται και μεταδίδεται  εν αγνοία του 24 ώρες το 24ωρο σε δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η ζωή του Τρούμαν είναι κατασκευασμένη για να μαγνητοσκοπείται και να μεταδίδεται στους τηλεοπτικούς δέκτες. Οτιδήποτε ζει ο Τρούμαν είναι προαποφασισμένοΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “The Truman Show”

Νυκτοβια πλασματα.

Nocturnal Animals Σκηνοθεσία: Tom Ford 2016 116′         Ένα ακόμη κομψοτέχνημα του Τομ Φορντ – μετά το Ένας Άντρας Μόνος – γεμάτο αντιθέσεις, συνθέσεις και δυνατές εικόνες. Τόσο δυνατές, που αν και ένα μυθιστόρημα πρωταγωνιστεί, εκείνες “ακούγονται” εκκωφαντικά. Σινεμά, λογοτεχνία και σύγχρονη τέχνη σου ψιθυρίζουν ιστορίες για νυκτόβια πλάσματα.       Συνεχίστε νὰ διαβάζετε “Νυκτοβια πλασματα.”

Νεαρό Άσπρο Ελάφι ~ X.A. Χωμενίδης

  ΝΕΑΡΟ ΑΣΠΡΟ ΕΛΑΦΙ   Χ.Α. ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ   Εκδόσεις  Πατάκη    2016 Από το εξώφυλλο του βιβλίου Εκδόσεις Πατάκη Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είναι ένας συνδυασμός ψυχολογικού θρίλερ και συμβολικής περιπέτειας για την υπαρξιακή αγωνία  του ανθρώπου σε σχέση με το παρελθόν, τη μοναξιά και την ενοχή που εμποδίζει την εν δυνάμει ελπίδα.Συνεχίστε νὰ διαβάζετε “Νεαρό Άσπρο Ελάφι ~ X.A. Χωμενίδης”

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι: μια επιγραφή.

Henri Cariter-Bresson, Madrid, 1933 © Henri Cartier-Bresson/Magnum Photos Τι απόμεινε απ’ τους ανθρώπους που πέθαιναν στην Καμπότζη; Μια μεγάλη φωτογραφία της Αμερικάνας σταρ που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα παιδί κίτρινο. Τι απόμεινε απ’ τον Τόμας; Μια επιγραφή : Ήθελε τη Βασιλεία των Ουρανών επί Γης. Τι απόμεινε απ’ τον Μπετόβεν; Ένας στριφνός άνθρωπος μεΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι: μια επιγραφή.”

"Κρυμμένος": η επιτήρηση της ιστορίας και το μάτι της κάμερας.

       Η ήρεμη οικογενειακή ζωή του Georges Laurent – επιτυχημένου τηλεοπτικού παρουσιαστή και βιβλιοκριτικού – και της γυναίκας του Anne – εκδότριας βιβλίων – διαταράσσεται. Αυτό συμβαίνει, όταν αρχίζουν να λαμβάνουν μια σειρά από ταινίες  με πλάνα επιτήρησης του σπιτιού τους. Από τις λήψεις της εξωτερικής πλευράς της οικίας τους αντιλαμβάνονται πως έχουν γυριστεί απόΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “"Κρυμμένος": η επιτήρηση της ιστορίας και το μάτι της κάμερας.”

Το κόκκινο της Αδελφοσύνης.

        Η τρίτη ταινία της τριλογίας Τρία χρώματα, και η τελευταία ταινία του Kieslowski, η Κόκκινη ταινία,  μετουσιώνει σε μύθο και εικόνες τον καθημερινό αγώνα της ύπαρξης για επικοινωνία και κατανόηση. Μετά την Ελευθερία και την Ισότητα, της Μπλε και της Λευκής  ταινίας αντίστοιχα, το τρίτο χρώμα της γαλλικής σημαίας, το κόκκινο,Συνεχίστε νὰ διαβάζετε “Το κόκκινο της Αδελφοσύνης.”

Yokohama to Tokyo.

  Jacco Olivier, Bath, 2009. Άλλο ένα καλοκαίρι. Για σκέψου να μην πρόφταινα κι αυτό το καλοκαίρι να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας να καταλαβαίνωΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “Yokohama to Tokyo.”

Λυσιστράτη: με την εικαστική γλώσσα του Μιχαήλ Μαρμαρινού.

  Της Βασιλικής Σπύρου.    (…) Πιότερο από το κρασί και τον έρωτα, πιο ύπουλα κι από την ιδέα, η τέχνη μπορεί να μαυλίσει τον άνθρωπο και να τον κάμει να ξεχάσει. Μετατοπίζει το χρέος, μάχεται να μετατρέψει το εφήμερο σ’ αιώνιο και να μετουσιώσει σε ομορφιά τον πόνο του ανθρώπου. Καζαντζάκης Ν.: Αναφορά στονΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “Λυσιστράτη: με την εικαστική γλώσσα του Μιχαήλ Μαρμαρινού.”