Ο ντεντέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου καλείται από τον στρατηγό Στέρνγουντ να ξεδιαλύνει μια υπόθεση εκβιασμού, στην οποία εμπλέκεται η μικρή του κόρη Κάρμεν. Μια όμορφη, αλλά και προκλητική νεαρή. Στην πορεία της έρευνας, συνδέονται όλα με περίεργο τρόπο: η εξαφάνιση του γαμπρού του στρατηγού, το πάθος της μεγαλύτερης κόρης Βίβιαν για τον τζόγο, τρεις φόνοι – κι άλλοι που ακολουθούν – , ένας γκάγκστερ του σαλονιού, ναρκωτικά, έρωτας.
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ρέιμοντ Τσάντλερ, ένα πραγματικό κομψοτέχνημα που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα της αστυνομικής λογοτεχνίας, η ταινία μεταδίδει στο θεατή τη φινέτσα και τον γοητευτικό χαρακτήρα του ιδιωτικού ντεντέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου. Ο Τσάντλερ γράφει το The Big Sleep (Ο Μεγάλος Ύπνος) το 1939. Με τη γραφή και το στιλ του πάει το αστυνομικό μυθιστόρημα ένα βήμα παρακάτω. Ο Μάρλοου, ο κεντρικός ήρωας του, μοιάζει να οδηγεί την εξέλιξη της ιστορίας με τη δική του «φωνή». Ξεπερνάει το στοιχείο της hard boiled λογοτεχνίας και ενώ δείχνει σκληρός, είναι φιλοσοφημένος, κυνικός, έτοιμος να πυροβολήσει και να κερδίσει με την ευστροφία του. Πολυδιάστατος και, ταυτόχρονα, φλεγματικός.
Ο Χαουαρντ Χοκς σκηνοθετεί το 1946 τον Μεγάλο Ύπνο (The Big Sleep) με μετριοπάθεια, έτσι όπως θα ταίριαζε στο έργο του Τσάντλερ. Νουάρ, ναι, αλλά όχι πολύ σκοτεινό, κυνηγητό, φόνοι και εγκλήματα, ναι, αλλά με τη χιουμοριστική ατάκα για «αλεξίσφαιρο». Με πρωταγωνιστές τους Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ (Μάρλοου) και Λορίν Μπακόλ (Βίβιαν), ένα ζευγάρι που έγραψε τη δική του ιστορία στο Χόλιγουντ, η ταινία αποκτά την αινιγματική ιδιαιτερότητα της ιστορίας που αφηγείται. Το βλέμμα του Μπόγκαρτ και η βαθιά φωνή της Μπακόλ αρκούν. Το σενάριο, που υπογράφει ο λογοτέχνης Ουίλιαμ Φώκνερ – λέγεται ότι έφυγε από το Χόλιγουντ για να το ολοκληρώσει στον Μισισιπή –, οδηγεί τον θεατή σε παράλληλη πορεία με τον Μάρλοου, καθώς, ακολουθώντας την αισθητική του βιβλίου, είναι ελλειπτικό, πολλά δεν εξηγούνται, αλλά υπονοούνται, και ζούμε το μυστήριο μαζί με τον ντεντέκτιβ ως το τελευταίο λεπτό.
rear window stories 