Κολόμπους.

58^Ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά Κριτική

Κολόμπους/Columbus

ΗΠΑ/USA 2017

Σκηνοθεσία: Kogonada/ Κογκονάντα

Στο   φετινό  Διεθνές   Φεστιβάλ   Κινηματογράφου   Θεσσαλονίκης   είχαμε   την   ευκαιρία να δούμε την  ταινία  Κολόμπους  (2017), την   πρώτη  μεγάλου  μήκους  ταινία   μυθοπλασίας  του Κορεάτη κινηματογραφιστή  Kogonada., τον οποίο γνωρίσαμε κυρίως μέσα από τα υψηλής  και  ιδιαίτερης   αισθητικής   θεματικά  βίντεο που δημιουργεί για την criterion collection. Με αυτό  το εγχείρημα  του,  ο Kogonada δημιουργεί  μια ταινία  όμορφης εικονοπλασίας με τη συμμετρία  και  την αρχιτεκτονική  του  χώρου να κυριαρχούν, σε συνδυασμό με την  ανάδειξη  κάθε  λεπτής  ισορροπίας   που διατρέχει   τις   εσωτερικές   περιπέτειες  και τις σχέσεις  των χαρακτήρων. 

Στο Κολόμπους της Ιντιάνα, η Κέισι  έχει πάθος  για την αρχιτεκτονική και τα μοντέρνα κτίρια της πόλης της, δουλεύει  στην κεντρική  βιβλιοθήκη  και  αν και  απόφοιτη  παραμένει στο πατρικό της, φροντίζοντας την  απεξαρτημένη  από την  μεθαμφεταμίνη μητέρα  της.  Το νεαρό κορίτσι  έχει συνδέσει  στιγμές από τη ζωή της  με τα κτίρια, τα  αρχιτεκτονικά  επιτεύγματα  του μοντερνισμού, τα  οποία  αποτελούν  για εκείνη  έναν  τόπο  οικείο  και ασφαλή απέναντι στον συνεχή ανείπωτο φόβο της επιστροφής  στον εθισμό.                  

Ταυτόχρονα,  τα  μοντέρνα  κτίρια αποτελούν  και  έναν  μεταβατικό χώρο,  ανάμεσα   στο  παρόν,  και  το  άγνωστο , αλλά προσδοκώμενο μέλλον,  ο οποίος  αποκτά  σχεδόν  μυθικές    διαστάσεις ,   και  προσφέρει διαφυγή και θεραπεία, μέσα από τη  γνώση  για  την ιστορία  τους  και  τη  λειτουργία  της αρχιτεκτονικής    στην  καθημερινή  ζωή  της   πόλης.   Σε  αυτή την πόλη  θα βρεθεί  και  ένας άλλος μοναχικός, ο Τζιν, ο οποίος  καταφθάνει από τη Σεούλ  λίγο  μετά  το εγκεφαλικό του  πατέρα  του, διάσημου καθηγητή της αρχιτεκτονικής. Οι  δυο τους  βρίσκονται  στο μεταίχμιο μιας αλλαγής  στη ζωή τους  και θα βοηθήσουν ο ένας  τον άλλο  να  προχωρήσουν .  

Ο Kogonada καταφέρνει να μη σταθεί  αμήχανος στο  πρώτο του ολοκληρωμένο κινηματογραφικό έργο και  «χτίζει» με ευαισθησία και  κομψότητα ένα  οπτικό «αγκάλιασμα»   για   την  εύπλαστη αρχιτεκτονική  των ανθρώπινων επιθυμιών και δυνατοτήτων. Επιλέγει και εδώ, αγαπημένες   του  αναφορές  –  μοτίβα, όπως  είναι,  για  παράδειγμα,  οι  καθρέφτες  και  οι  ήχοι  της  καθημερινής  ζωής   ως   μελωδίες .   Φυσικά, δεν  μπορούμε  να  μην αναφερθούμε  στην  εξαιρετικής    σημασίας   συμβολή   της  φωτογραφίας  της  Elisha  Christian, καθώς  με  την παλέτα  των χρωμάτων της ενισχύει συνολικά  την προσέγγιση  του  Kogonada.  Είναι μια ταινία που αξίζει  να  δει  κανείς, όχι μόνο  γιατί  λέει  πολλά, χωρίς  να  πολυλογεί, αλλά και  για  να  γνωρίσει  τον σκηνοθέτη Kogonada,  αυτόν   τον  τρυφερό  δημιουργό, τον  παρατηρητή   του καθημερινού  βίου  που συνθέτει   αρμονικά  τέχνη και ζωή.

Δείτε το trailer εδώ

Μαρία Κυργιαφίνη