Μηνιαῖα ἀρχεῖα Νοέμβριος 2017

Κολόμπους.

58Ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Σινεμά Κριτική Κολόμπους/Columbus ΗΠΑ/USA 2017 Σκηνοθεσία: Kogonada/ Κογκονάντα Στο   φετινό  Διεθνές   Φεστιβάλ   Κινηματογράφου   Θεσσαλονίκης   είχαμε   την   ευκαιρία να δούμε την  ταινία  Κολόμπους  (2017), την   πρώτη  μεγάλου  μήκους  ταινία   μυθοπλασίας  του Κορεάτη κινηματογραφιστή  Kogonada., τον οποίο γνωρίσαμε κυρίως μέσα από τα υψηλής  και  ιδιαίτερης   αισθητικής   θεματικά  βίντεο που δημιουργεί για την criterionΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “Κολόμπους.”

Σβήσε, αν τολμάς.

      Σαν χαρακτήρες θεατρικής παράστασης που υπάρχουν όσο και η διάρκεια της. Μετά επιστρέφουν στις λέξεις του συγγραφέα τους και αχνοφαίνονται στη σκέψη του θεατή. Όπως τα σώματα που ζωντανεύουν μόνο στη μνήμη. Όταν το πρόσωπο κοιτάει τον εαυτό του, με τις ρωγμές και τις ατέλειες του. Τότε που η τελειότητα ξεθωριάζει καιΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “Σβήσε, αν τολμάς.”

Τώρα είμαι λίμνη ή Οι καθρέφτες του Bergman.

Καθρέφτες και αντανακλάσεις. Ποίηση και Κινηματογράφος. Οι γυναίκες του Bergman καθρεφτίζονται, αντανακλώνται σε καθρέφτες “λίμνες” και “σκύβουν από πάνω τους, ψάχνοντας στα νερά τους για ποιες στ’ αλήθεια είναι”. Τα γυναικεία πρόσωπα της φιλμογραφίας του Ingmar Bergman, τα καθρεπτιζόμενα πρόσωπα, τα σώματα, τα είναι τους ενώνονται με το ποίημα της Sylvia Plath Mirror (Καθρέφτης, 1961)Συνεχίστε νὰ διαβάζετε “Τώρα είμαι λίμνη ή Οι καθρέφτες του Bergman.”

Ο Βασιλιάς μου.

      Όταν μετά το διαζύγιο της η Τονί (Εμανουέλ Μπερκό) θα συναντούσε τον γοητευτικό και θελκτικό Ζορζό (Βενσάν Κασέλ), δε θα μπορούσε να φανταστεί τη θυελλώδη και γεμάτη από αναπάντεχες – τις περισσότερες φορές – εκπλήξεις κοινή διαδρομή τους. Έχει μια θέση για εκείνον από το πρώτο βλέμμα του, «βουτάει» χωρίς αναπνευστήρα στον απόλυτο έρωτα πουΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “Ο Βασιλιάς μου.”

Κριτική Θεάτρου: Το γελοίο σκότος.

  Κριτική Θεάτρου   Το γελοίο σκότος  του Βόλφραμ Λοτς Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου Φεστιβάλ Δημητρίων Θέατρο Άνετον Περί Τυφλότητος       Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του έργου Blasted (1993) η Σάρα Κειν είδε στις ειδήσεις σε κάποια μετάδοση των γεγονότων του εμφυλίου πολέμου στη Βοσνία μια γυναίκα να κοιτάει την κάμερα ζητώντας βοήθεια. ΤοΣυνεχίστε νὰ διαβάζετε “Κριτική Θεάτρου: Το γελοίο σκότος.”